Het leven is zinloos!
Een aantal jaar geleden schreef ik in mijn dagboek: “Wat is het doel van het leven?”. Een andere vraag die ik opschreef was: “waarom geloven in God als alles voor de wind gaat?”. Is geloven dan toch een vlucht voor mensen die behoefte hebben aan een sterke Vader of Gods-figuur? Weer een andere vraag die ik stelde was: “Wat heb ik aan geloven in God in het dagelijkse en gewone leven? En wat wil ik mijn kinderen hierover leren? Ook vroeg ik mezelf af: Waar is Gods kracht en liefde in het dagelijks leven nu echt voelbaar?”
Worstelen met van die ‘grote vragen’ in het leven
Mijn leven loopt wel op rolletjes. Ik worstelde de afgelopen tijd met vragen over de zin van het leven en de relevantie van mijn geloof als alles voor de wind gaat. Ik zocht op internet wat anderen daarover schreven. Een aantal voorbeelden: de zin of doel van het leven is je talenten inzetten. De zin van het leven is een bijdrage leveren aan een betere wereld. De zin van het leven is gelukkig te zijn.
De behoefte achter grote vragen
Allemaal antwoorden die me geen bevredigend antwoord gaven. Totdat ik de zinnen uit het begin van deze blog in het dagboek opschreef. Ik zag dat er achter zo’n vraag vaak een behoefte zit. De vraag naar de zin van het leven was voor mij een behoefte aan richting. De vraag naar Gods concrete kracht en betekenis in het dagelijks leven was mijn persoonlijke behoefte om hem te zien werken in het gewone. Dit zag ik gewoon even niet. En dat vind ik lastig.
Grote vragen hebben geen antwoord nodig
Achter de grote vragen van het levens zit eigenlijk een persoonlijke behoefte. Wanneer je in het pastoraat iemand ontmoet die zich afvraagt waarom er zoveel lijden is in de wereld, wil diegene daar waarschijnlijk helemaal geen antwoord op. Dit is echt niet het moment van een theologische uiteenzetting. Dit is het moment dat iemand worstelt met lijden in zijn of haar leven. Het lijden roept dergelijke vragen op. Nog concreter: de lastige gevoelens van het lijden roepen deze vraag op.
Coping
Het is eigenlijk een vorm van negatieve coping. Coping is de wijze waarmee je omgaat met moeilijkheden in je leven. Negatief wil zeggen dat het niet bijdraagt aan een gezond leven. Wanneer je in dit voorbeeld op zoek gaat naar een theologische verklaring, ga je op zoek naar een antwoord op een grote vraag, om de pijn niet te voelen. Je gaat het verdriet uit de weg.
Mijn vragen in mijn dagboek brachten mijn pijn naar voren: ik voelde zinloosheid, ik miste Gods aanwezigheid in het gewone. Ik voelde een leegheid.
Het antwoord is een persoon
Die gevoelens van leegheid en zinloosheid toelaten dat doe ik. Ik probeer het uit te houden bij deze gevoelens. Dit blijft altijd weer een uitdaging. Tegelijk denk en verlang ik ook naar Gods aanwezigheid in deze pijn. Ik denk hierbij aan Psalm 42. Een van mijn favoriete psalmen.
Zoals een hinde smacht naar stromend water,
zo smacht mijn ziel naar U, o God.
Mijn ziel dorst naar God,
naar de Levende God.
Jezus zegt: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven (Johannes 14). De zin van het leven is te vinden in een persoon. Niet in een theologische uiteenzetting als antwoord op de grote vragen van het leven.
Wanneer God de dorst lest van mijn ziel, wanneer ik verbonden ben met Jezus, het Leven voor mijn ziel, dan vervagen de grote vragen. Ik leef in verbondenheid met het antwoord op deze vragen, ik leef met de Waarheid en ga weer met Hem op weg.
Spanningsveld
Dit is een leven op spanning. Niet op alle momenten van zinloosheid ervaar ik de persoonlijke relatie met Jezus. Dit is voor iedereen een persoonlijke unieke weg. Wanneer ik zoek naar zin en betekenis ontdek ik elke keer weer dat het Jezus is die ik op deze weg aantref. Dat geeft me rust en ruimte. Het is net of Jezus verstoppertje met me speelt. Niet om me te plagen maar om me elke keer in Zijn liefde te lokken.
